BRUCE SPRINGSTEEN

Zo op het eerste gezicht heeft Bruce Springsteen niet zo veel met reizen te maken zou je denken. Toch zijn er twee redenen die mij deden besluiten om dit onderdeel op mijn site te zetten.
In de eerste plaats ben ik groot fan van 'The Boss' en dus neemt zijn muziek en de concerten die daar een gevolg van zijn een belangrijke plaats in in mijn leven.
Ten tweede heb ik al vele duizenden kilometers gereisd om concerten van Bruce te bezoeken. Een aantal stedentrips waren een direct gevolg van het bezoeken van een concert in die stad. Zie daar de link met reizen.



Ik ben geen fan van het eerste uur. Het eerste album dat ik kocht (meteen een dubbel-LP) was 'The River'. Dat was in 1982, toch al twee jaar na de releasedatum. Daarna volgde de aanschaf van albums elkaar redelijk snel op. Ik vond zijn muziek erg goed maar een fan noemde ik me nog niet. Er waren wel meer artiesten die ik goed vond en waar ik meerdere albums van kocht (ik kocht in die tijd veel albums). Ik was gewoon muziekliefhebber.
In 1984 kwam het album 'Born in the USA' uit. Het zou de echte wereldwijde doorbraak voor Bruce worden.
In 1985 kwam hij naar Nederland voor twee concerten en samen met een goede vriend besloot ik daar naar toe te gaan. Niet als fan maar gewoon uit nieuwsgierigheid. Om eens te zien of het live wat was. Wisten wij veel...

We hadden zitplaatsen op de eerste ring, we waren pas laat naar het verkoopkantoor gegaan omdat we dachten dat het niet zo storm zou lopen maar uiteindelijk moesten we blij zijn dat we nog kaartjes hadden.
Het concert begon nagenoeg op tijd (19.35 terwijl het voor 19.30 gepland stond), op zich al opmerkelijk vonden wij want dat waren we niet gewend bij concerten. Bruce opende met 'Born in the USA' waardoor we bijna letterlijk uit onze stoeltjes geblazen werden. Stoeltjes die we daarna alleen nog maar bij de echte ballads gevoeld hebben. Bruce en The E-Street Band leek een trein die over je heen denderde. Muziek waar je niet stil bij kon blijven zitten. Een tempo dat zelfs voor ons bezoekers haast moordend was. Alleen de persoonlijke intro's bij een aantal nummers en de ballads gaven je even rust. We hadden nog nooit zo'n concert meegemaakt.
Naast de uiteraard goede muziek, spatte het enthousiasme van het podium af, de energie waarmee gespeeld werd was grenzeloos en wist hij over te brengen op het publiek. Zoals een journalist het destijds zo treffend wist te verwoorden; ondanks de afstand tot het podium wist hij je het gevoel te geven dat hij speciaal voor jou, en voor jou alleen, aan het spelen was. Daar mochten toevallig 50.000 anderen bij zijn maar het was toch echt speciaal voor jou. En de man of vrouw naast je dacht er net zo over.

Bruce bleek een echt podiumdier te zijn, iemand die live pas echt tot zijn recht komt. Iemand die live gewoon stukken beter is dan op de plaat.
Het werd een uitputtingsslag. We werden meegevoerd door de wereld van Rock 'n Roll, de wereld van de gewone man, de arbeider, onze eigen wereld dus. En de wereld van Bruce. Half acht beginnen leek ons vooraf wat vroeg maar naarmate de avond vorderde begrepen we dat het niet anders kon. Waar andere bands na anderhalf uur stopten kregen wij na diezelfde tijd te horen dat ze even een pauze namen en dan weer voor een hele set terug zouden komen. Er leek geen eind aan te komen en dat hoefde wat ons betreft ook niet. Pas drie-en-een-half uur na het vertrek kwam de trein tot stilstand, we konden met een euforisch gevoel uitstappen. Een gevoel dat ik bij andere concerten nog nooit zo gevoeld had. Bruce bleek in staat "the real power of rock 'n roll" over te brengen. Hij had iets in mij geraakt, iets in mij verandert. Voor altijd!

Ik was geen fan toen ik het stadion binnen liep.
Ik was fan voor het leven toen ik het stadion verliet. Dat wist ik toen al zeker.



Via de navigatieknoppen links zijn de verschillende onderdelen van het Bruce Springsteen deel te bezoeken.